اثرات بیهوشی با ایزوفلوران بر روی حافظه

حافظه و یادگیری از جمله پیچیده ترین و مهمترین فرآیندهای رفتاری بوده و با توجه به اینکه طیف مصرف داروهای بیهوشی در سطح دنیا در حال گسترش روزافزون است. آگاهی از اثرات این داروها بر فرآیند حافظه و همچنین فراخوانی حافظه از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف مطالعه حاضر بررسی اثرات پیش گرا (anterograde) و پس گرای (retrograde) بیهوشی ایزوفلوران بر فرآیند حافظه می باشد. در این مطالعه موش های بزرگ آزمایشگاهی نر در یک گروه کنترل و دو گروه تجربی قرار داده شده اند. هر سه گروه به روشsingle trial passive avoidanee learning آموزش می دیدند و گروه های تجربی bوc به صورت قبل از آموزش و بعد از آموزش بترتیب تحت بیهوشی با ایزوفلوران با حداقل غلظت آلوئولی (1.4%(mac به مدت 60 دقیقه قرار می گرفتند و 24 ساعت بعد تست به خاطرآوری بعمل می آمد. نتایج حاصل حاکی از آن است که میانگین تاخیر در زمان ورود (retention latency) که در گروه کنترل به صورت توتال در نظر گرفته می شد و 600 ثانیه بود. در گروههای تجربی b وc به ترتیب به 139 و 179 ثانیه کاهش یافته بود که این اختلاف بین گروه کنترل و گروه های تجربی کاملا معنی دار بود (p<0.05).این پژوهش نشان داد که استفاده از ایزوفلوران هم به صورت قبل از آموزش و هم به صورت بعد از آموزش منجر به اختلال در فرآیند فراخوانی حافظه شده و باعث فراموشی پیش گرا و پس گرا در موش های بزرگ آزمایشگاهی گردید.